Powrót do Polski po 9 latach w Stanach Zjednoczonych wydaje się być stosem spraw, do których nie wiadomo jak się zabrać. Nie prawda! Mimo, że przez cały czas miałam na rękach dwuletnią, rozdartą Maję, która gdy z dłoni wypadnie jej krakers wydaje dźwięki o częstotliwościach, które mogłby obudzić trupa - załatwienie wszystkich formalności zajęło mi jeden dzień. Podzieliłam wszystko na kilka kategorii: 1. Medycyna. Zaczęłam od wszystkiego co było związane z medycyną. Udałam się do przychodni do której chodziłam z Majką od urodzenia, a nawet przed. Poprosiłam o kopię całej dokumentacji medycznej. Odczekałam swoje i dostałam całą teczkę z dokumentami w kolejności chronologicznej. Krok pominęłam w przypadku 7-letniego syna. Pominęłabym również w przypadku Majki, ale ze względu na komplikacje w trakcie ciąży, w trakcie porodu i zaraz po urodzeniu postanowiłam chuchać na zimne. Rada: Jeśli za granicą zaopatrzyliśmy się w dzieci, a ciąża, poród czy rozwój malucha nie przebiegały standardowo warto zabrać ze sobą do Polski kopię dokumentacji medycznej. A nóż, widelac takie dokumenty będą pomocne przy następnej ciąży. Tak samo sytuacja wygląda w przypadku poważniejszych chorób. Lepiej zabrać wszystko ze sobą niż później bawić się w proszenie, upoważnienia, wysyłanie, czekanie. W zależności od przychodni koszt wydania takiej teczki może wahać się od 0-10 dolarów. 2. Szkoła. Wszystkie formalności związane ze szkołą zaczynały się i kończyły się na moim 7-letnim synie, Antku, który w momencie podjęcia decyzji o powrocie do Polski kończył klasę drugą. Wystarczyło tylko poinformować Panią w sekretariacie o sytuacji, by ta po chwili namysłu przyniosła odpis świadectwa klasy pierwszej i drugiej i wypisała Antka ze szkoły. 3. Praca. Mimo, że od dwóch lat nie pracowałam, ponieważ zajmowałam się dzieckiem, formalności dotyczące pracy nie ominęły mojego męża. Zaczęły się i skończyły na tym, że poinformował on swojego pracodawcę, że powinien szukać kogoś na jego miejsce, bo w lipcu wyjeżdża do Polski i o ile pracodawca nie był zachwycony takim przebiegiem zdarzeń, to zrozumiał naszą decyzję i nie próbował zatrzymać samolotu kładąc się na pasie startowym :) 4. Wyjazd. 9 lat to wystarczająco czasu by nazbierać tyle rzeczy, by mieć dylemat jak je ze sobą zabrać do Polski. Do wyboru mieliśmy wynajęcia kontenera i wysyłanie paczek. Po szybkiej kalkulacji tego co bardziej się opłaca wybraliśmy to pierwsze. Wybrałam firmę i dostałam termin do kiedy mam odstawić rzeczy, które zostaną nadane. W przypadku kontenera nie płacimy za wagę, tylko za metry i jesteśmy w stanie zabrać rzeczy o niestandardowych wymiarach. Zabraliśmy ze sobą dwa komplety mebli wypełnionych po brzegi naszymi rzeczami (ubrania, akcesoria kuchenne, zabawki, rowery itp.) i ramy 2 łóżek. Kosztowało to nas 700 dolarów czyli mniej więcej tyle ile zapłacilibyśmy w Polsce za dwa komplety mebli i dwie ramy łóżka, a wszystkie rzeczy, które znajdywały się w środku dotarły do Nas za darmo. Więcej informacji o tym jak zapakować swoje życie w kartony tutaj. 5. Wysłanie samochodu do Polski. Tu pojawiły sie pierwsze komplikacje, bo samochód kupiony był na raty, a do nadania samochodu niezbędny jest akt własności. Postanowiliśmy wybrać pieniądze z Naszego konta oszczędnościowego, które założyliśmy z myślą o powrocie do Polski i zapłacić całość za jednym razem. W ramach bezproblemowego i szybkiego spłacenia samochodu dostaliśmy dodatkowe 1000 dolarów rabatu. To dokładnie tyle ile potrzebowaliśmy by zapłacić za wysyłkę samochodu do Polski. W tym przypadku również dostajemy termin kiedy mamy odstawić samochód. 6. Inne. Pod koniec dnia spisaliśmy wszystkie te malutkie haczyki, które w jakimś sensie nas tutaj kotwiczą takie jak telefony, internet, telewizja czy choćby Netflix by rano zadzwonić i z nich zrezygnować. Takim sposobem coś czego załatwienie wydawało się graniczyło z cudem załatwiłam w ciągu jednego dnia. Pozostał nam już sam wyjazd do Polski. czytaj dalej: Czy warto wrócić do Polski? Decyzja o powrocie do Polski Powrót do Polski- co zabrać ze sobą? Powrót do Polski - formalności związane z dziećmi urodzonymi za granicą