W Polsce obowiązuje ustawa, która jasno zakazuje maltretowania zwierząt. Właściciel, który znęca się nad psem, podlega odpowiedzialności karnej. Twoim obowiązkiem jest zatem poinformowanie policji o takiej sytuacji. Mundurowi nie mogą zbagatelizować wezwania, dlatego na miejscu na pewno pojawi się patrol, który skontroluje warunki
Znęcanie się nad zwierzętami, tak domowymi jak i gospodarskimi, jest niestety nadal spotykanym zjawiskiem. Warto więc zapoznać się ze środkami przyznanymi przez ustawodawcę, które pozwolą nam na szybką pomoc cierpiącemu zwierzęciu. Dopuszczalne środki prawne możemy podzielić na administracyjne i karne. Ich podjęcie może być alternatywne lub równoczesne. Jeśli zależy nam na czasie, w pierwszej kolejności warto skorzystać ze środków administracyjnych. Obydwa tryby zostaną opisane poniżej. Formy znęcania się nad zwierzętami Ustawa o ochronie zwierząt jednoznacznie stwierdza, iż wszelkie formy znęcania się nad zwierzętami są niedopuszczalne. Katalog niedopuszczalnych czynności jest bardzo szeroki i ma charakter otwarty, co oznacza, iż również stany faktyczne inne od opisanych poniżej, mogą być uznane za znęcanie się nad zwierzęciem. Ustawa o ochronie zwierząt ( Art. 5. Każde zwierzę wymaga humanitarnego traktowania. Art. 6 (…) 1a. Zabrania się znęcania nad zwierzętami. 2. Przez znęcanie się nad zwierzętami należy rozumieć zadawanie albo świadome dopuszczanie do zadawania bólu lub cierpień, a w szczególności: 1) umyślne zranienie lub okaleczenie zwierzęcia, niestanowiące dozwolonego prawem zabiegu lub procedury (…) w tym znakowanie zwierząt stałocieplnych przez wypalanie lub wymrażanie, a także wszelkie zabiegi mające na celu zmianę wyglądu zwierzęcia i wykonywane w celu innym niż ratowanie jego zdrowia lub życia, a w szczególności przycinanie psom uszu i ogonów (kopiowanie); (…) 3) używanie do pracy albo w celach sportowych lub rozrywkowych zwierząt chorych, a także zbyt młodych lub starych oraz zmuszanie ich do czynności, których wykonywanie może spowodować ból; 4) bicie zwierząt przedmiotami twardymi i ostrymi lub zaopatrzonymi w urządzenia obliczone na sprawianie specjalnego bólu, bicie po głowie, dolnej części brzucha, dolnych częściach kończyn; 5) przeciążanie zwierząt pociągowych i jucznych ładunkami w oczywisty sposób nieodpowiadającymi ich sile i kondycji lub stanowi dróg lub zmuszanie takich zwierząt do zbyt szybkiego biegu; 6) transport zwierząt, w tym zwierząt hodowlanych, rzeźnych i przewożonych na targowiska, przenoszenie lub przepędzanie zwierząt w sposób powodujący ich zbędne cierpienie i stres; 7) używanie uprzęży, pęt, stelaży, więzów lub innych urządzeń zmuszających zwierzę do przebywania w nienaturalnej pozycji, powodujących zbędny ból, uszkodzenia ciała albo śmierć; 8) dokonywanie na zwierzętach zabiegów i operacji chirurgicznych przez osoby nieposiadające wymaganych uprawnień bądź niezgodnie z zasadami sztuki lekarsko-weterynaryjnej, bez zachowania koniecznej ostrożności i oględności oraz w sposób sprawiający ból, któremu można było zapobiec; 9) złośliwe straszenie lub drażnienie zwierząt; 10) utrzymywanie zwierząt w niewłaściwych warunkach bytowania, w tym utrzymywanie ich w stanie rażącego zaniedbania lub niechlujstwa, bądź w pomieszczeniach albo klatkach uniemożliwiających im zachowanie naturalnej pozycji; 11) porzucanie zwierzęcia, a w szczególności psa lub kota, przez właściciela bądź przez inną osobę, pod której opieką zwierzę pozostaje; 12) stosowanie okrutnych metod w chowie lub hodowli zwierząt; (…) 15) organizowanie walk zwierząt; 16) obcowanie płciowe ze zwierzęciem (zoofilia); 17) wystawianie zwierzęcia domowego lub gospodarskiego na działanie warunków atmosferycznych, które zagrażają jego zdrowiu lub życiu; 18) transport żywych ryb lub ich przetrzymywanie w celu sprzedaży bez dostatecznej ilości wody uniemożliwiającej oddychanie; 19) utrzymywanie zwierzęcia bez odpowiedniego pokarmu lub wody przez okres wykraczający poza minimalne potrzeby właściwe dla gatunku. Art. 9 (…) 2. Zabrania się trzymania zwierząt domowych na uwięzi w sposób stały dłużej niż 12 godzin w ciągu doby lub powodujący u nich uszkodzenie ciała lub cierpienie oraz niezapewniający możliwości niezbędnego ruchu. Długość uwięzi nie może być krótsza niż 3 m. Administracyjne środki ochrony zwierząt Jeśli mamy do czynienia z przypadkiem znęcania się nad zwierzęciem, powinniśmy zwrócić się z wnioskiem (w dowolnej formie) do Policji, straży miejskiej, lekarza weterynarii lub organizacji społecznej zajmującej się ochroną zwierząt o wystąpienie w trybie art. 7 ust. 1 ustawy do wójta (burmistrza, prezydenta) o wydanie decyzji o czasowym odebraniu zwierzęcia właścicielowi. Problemem powyższego trybu jest fakt, iż zwierzę na mocy ww. decyzji musi być przekazane np. schronisku dla zwierząt jeśli jest to zwierzę domowe. Jeśli chcemy oszczędzić zwierzęciu pobytu w schronisku możemy porozumieć się ze schroniskiem, aby w trybie art. 7 ust. 1c ustawy wyraziło brak zgody na przyjęcie zwierzęcia i wskazało inny podmiot (np. nas) jako właściwy do zaopiekowania się zwierzęciem. Przypadek niecierpiący zwłoki Istnieje też druga forma postępowania administracyjnego możliwa do wykorzystania w przypadku niecierpiącym zwłoki (gdy pozostawanie zwierzęcia u dotychczasowego właściciela lub opiekuna zagraża jego życiu lub zdrowiu). Wtedy policjant, strażnik gminny lub przedstawiciel organizacji społecznej zajmującej się ochroną zwierząt, może odebrać zwierzę właścicielowi bez decyzji wójta (burmistrza, prezydenta) w trybie art. 7 ust. 3 ustawy. Należy pamiętać, iż zwierzę w sytuacji niecierpiącej zwłoki, bez stosownej decyzji wójta (burmistrza, prezydenta) może odebrać tylko i wyłącznie jeden z trzech wskazanych wyżej podmiotów, a nadto musi o tym niezwłocznie zawiadomić organ wykonawczy gminy, aby ten wydał decyzję o czasowym odebraniu zwierzęcia właścicielowi. Ustawa o ochronie zwierząt Art. 7. 1. Zwierzę traktowane w sposób określony w art. 6 ust. 2 może być czasowo odebrane właścicielowi lub opiekunowi na podstawie decyzji wójta (burmistrza, prezydenta miasta) właściwego ze względu na miejsce pobytu zwierzęcia i przekazane: 1) schronisku dla zwierząt, jeżeli jest to zwierzę domowe lub laboratoryjne, lub 2) gospodarstwu rolnemu wskazanemu przez wójta (burmistrza, prezydenta miasta), jeżeli jest to zwierzę gospodarskie, lub 3) ogrodowi zoologicznemu lub schronisku dla zwierząt, jeżeli jest to zwierzę wykorzystywane do celów rozrywkowych, widowiskowych, filmowych, sportowych lub utrzymywane w ogrodach zoologicznych. 1a. Decyzja, o której mowa w ust. 1, podejmowana jest z urzędu po uzyskaniu informacji od Policji, straży gminnej, lekarza weterynarii lub upoważnionego przedstawiciela organizacji społecznej, której statutowym celem działania jest ochrona zwierząt. 1b. Przekazanie zwierzęcia, o którym mowa w ust. 1, następuje za zgodą podmiotu, któremu zwierzę ma być przekazane. 1c. W przypadku braku zgody, o której mowa w ust. 1b, lub wystąpienia innych okoliczności uniemożliwiających przekazanie zwierzęcia podmiotom, o których mowa w ust. 1, zwierzę może zostać nieodpłatnie przekazane innej osobie prawnej lub jednostce organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej albo osobie fizycznej, która zapewni mu właściwą opiekę. 2. Decyzja, o której mowa w ust. 1, podlega natychmiastowemu wykonaniu. 2a. Od decyzji, o której mowa w ust. 1, przysługuje prawo wniesienia odwołania do samorządowego kolegium odwoławczego w terminie 3 dni od daty doręczenia decyzji. Samorządowe kolegium odwoławcze rozpoznaje odwołanie w terminie 7 dni. 3. W przypadkach niecierpiących zwłoki, gdy dalsze pozostawanie zwierzęcia u dotychczasowego właściciela lub opiekuna zagraża jego życiu lub zdrowiu, policjant, strażnik gminny lub upoważniony przedstawiciel organizacji społecznej, której statutowym celem działania jest ochrona zwierząt, odbiera mu zwierzę, zawiadamiając o tym niezwłocznie wójta (burmistrza, prezydenta miasta), celem podjęcia decyzji w przedmiocie odebrania zwierzęcia. 4. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 i 3, kosztami transportu, utrzymania i koniecznego leczenia zwierzęcia obciąża się jego dotychczasowego właściciela lub opiekuna. 5. Do należności z tytułu kosztów określonych w ust. 4 stosuje się przepisy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. 6. Odebrane zwierzę podlega zwrotowi, jeżeli sąd nie orzeknie w trybie art. 35 ust. 3 przepadku zwierzęcia, a także jeżeli postępowanie karne w tej sprawie zostanie umorzone. Prawnokarne środki ochrony zwierząt Niezależnie od podjęcia działań na drodze administracyjnoprawnej należy pamiętać, że znęcanie się nad zwierzęciem jest przestępstwem stypizowanym w art. 35 ust. 1a ustawy. W ramach prowadzonego postępowania karnego sąd nie tylko wymierza karę, ale również orzeka przepadek zwierzęcia, jeśli sprawca jest jego właścicielem. Co do zasady zwierzę podlegające przepadkowi, w przypadku zwierzęcia domowego, powinno trafić do schroniska, ale podobnie jak w przypadku trybu administracyjnego istnieje możliwość przekazania zwierzęcia do innego podmiotu, zgodnie z art. 38 ust. 6 ustawy. Ustawa o ochronie zwierząt Art. 35. 1. Kto zabija, uśmierca zwierzę albo dokonuje uboju zwierzęcia z naruszeniem przepisów art. 6 ust. 1, art. 33 lub art. 34 ust. 1-4 podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. 1a. Tej samej karze podlega ten, kto znęca się nad zwierzęciem. 2. Jeżeli sprawca czynu określonego w ust. 1 lub 1a działa ze szczególnym okrucieństwem podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. 3. W razie skazania za przestępstwo określone w ust. 1, 1a lub 2 sąd orzeka przepadek zwierzęcia, jeżeli sprawca jest jego właścicielem. (…) Art. 4. Ilekroć w ustawie jest mowa o: (…) 12) „szczególnym okrucieństwie” – rozumie się przez to przedsiębranie przez sprawcę działań charakteryzujących się drastycznością form i metod, a zwłaszcza działanie w sposób wyszukany lub powolny, obliczony z premedytacją na zwiększenie rozmiaru cierpień i czasu ich trwania. Art. 38. przekazuje zawiadomienie o wydanym prawomocnym orzeczeniu o przepadku zwierzęcia organizacji społecznej, której statutowym celem działania jest ochrona zwierząt, biorącej udział w postępowaniu lub innej organizacji o takim samym statutowym celu działania. (…) 4. Organizacja społeczna, o której mowa w ust. 2, przekazuje zwierzę nieodpłatnie: 1) schronisku dla zwierząt, jeżeli jest to zwierzę domowe, lub 2) gospodarstwu rolnemu wskazanemu przez wójta (burmistrza, prezydenta miasta), jeżeli jest to zwierzę gospodarskie, lub 3) ogrodowi zoologicznemu lub schronisku dla zwierząt, jeżeli jest to zwierzę laboratoryjne lub zwierzę wykorzystywane do celów rozrywkowych, widowiskowych, filmowych, sportowych lub utrzymywane w ogrodach zoologicznych. 5. Przekazanie zwierzęcia, o którym mowa w ust. 4, następuje za zgodą podmiotu, któremu zwierzę ma być przekazane. 6. W przypadku braku zgody, o której mowa w ust. 5, lub wystąpienia innych okoliczności uniemożliwiających przekazanie zwierzęcia podmiotom, o których mowa w ust. 4, zwierzę może zostać nieodpłatnie przekazane innej osobie prawnej lub jednostce organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej albo osobie fizycznej, która zapewni mu właściwą opiekę. (…) 8. Koszty wykonania orzeczenia o przepadku zwierzęcia ponosi skazany. Podsumowanie Ochrona zwierząt przed zadawaniem im bólu i cierpienia została obwarowana relatywnie skutecznymi środkami prawnymi. Ustawodawca bardzo szeroko opisał znęcanie się nad zwierzętami, a powyższe przykłady można dodatkowo uzupełnić o szereg wymogów stawianych dla hodowli zwierząt i ich wykorzystywania w gospodarstwie. Konieczne jest jedynie wypracowanie sprawnych metod współdziałania pomiędzy jednostkami samorządu terytorialnego, policją, strażą miejską oraz organizacjami samorządowymi i innymi osobami, które czasem mogą być zmuszone do podjęcia interwencji mającej na celu jak najszybszą, ale też skuteczną i trwałą pomoc zwierzęciu. Znajomość powyższych procedur, a więc zwiększenie świadomości prawnej, stanowi jeden z niezbędnych kroków, który pozwoli każdemu z nas na zareagowanie w sytuacji kryzysowej i uratowanie życia lub zdrowia zwierzęcia. Przy sprawnym współdziałaniu nas wszystkich, znęcanie się nad zwierzętami może już za kilka, kilkanaście lat, być tylko ponurym wspomnieniem. Pomoc prawna Potrzebujesz porady prawnej lub innego rodzaju pomocy prawnej? Skorzystaj z formularza kontaktowego. W ciągu kilku godzin skontaktuje się z Tobą jeden z naszych prawników. Zapewniamy bezpieczeństwo Twoich danych osobowych i bezpłatne, wstępne informacje o możliwościach pomocy w Twojej sprawie. Źródło obrazu: Autor: Licencja: CC BYOsoba, która będzie znęcała się nad zwierzęciem, będzie mogła stracić prawo do ich posiadania na okres od roku do 10 lat. W myśl ustawy każdy, kto napotka w lesie lub poza terenem zabudowanym porzuconego psa lub kota - w szczególności na uwięzi - musi powiadomić o tym schronisko dla zwierząt, straż gminną lub policję.
Rafał Stępniewski / 19 lipca 2019 Obecne przepisy prawa, tj. Ustawa o ochronie zwierząt, jasno określa w art. 6, pkt 2, czym jest znęcanie się nad zwierzęciem: Przez znęcanie się nad zwierzętami należy rozumieć zadawanie albo świadome dopuszczanie do zadawania bólu lub cierpień. Czym w praktyce jest znęcanie się nad zwierzęciem? Nie możemy wykorzystywać do pracy, do celów sportowych lub rozrywkowych zwierząt chorych, zbyt młodych lub zbyt starych. Nie możemy zmuszać zwierząt do czynności, których wykonywanie może spowodować ból. Oczywiście przepisy nie określają ani wieku, ani stanu zwierzęcia, ale jest to regulowane przez tzw. normy społeczne. Wszelkie tłumaczenia w stylu: “myślałem, że jest zdrowe i dorosłe” nie zmieni faktu, że w ocenie Sądu nasze działania mogą podpadać pod ten paragraf. Nie można bić zwierząt przedmiotami twardymi i ostrymi lub zaopatrzonymi w urządzenia obliczone na sprawianie specjalnego bólu. Nie można bić zwierząt po głowie, dolnej części brzucha, dolnych częściach kończyn. Wbrew pozorom łatwo jest rozpoznać tego typu obrażenia, więc tłumaczenie, że bicie to forma przywracania pokory i dyscypliny oraz używanie do tego metalowej rurki jako skutecznego środka, może nie spotkać się ze zrozumieniem Sądu. Walki zwierząt — czy są dozwolone? Polskie przepisy prawa nie dopuszczają jakichkolwiek walk zwierząt. Tego typu “widowiska” będące sportem narodowym na Filipinach, jak np. walki kogutów, w Polsce są zabronione. Rywalizacja sportowa z udziałem kogutów jest również bardzo popularna w Indiach, Indonezji, Japonii i Chinach. W różnych zakątkach świata walki zwierząt są całkowicie legalne i niestety powszechne. Do takich zawodów wykorzystuje się wiele gatunków zwierząt: psy, konie, wielbłądy, byki, ptaki, a nawet ryby czy pająki. Walki psów są np. nieoficjalnie uznawanym sportem narodowym w Afganistanie. Takie krwawe turnieje odbywają się również w Japonii i wielu krajach Ameryki Południowej Jeżeli chcesz uprawiać sport ze swoim psem — pobiegaj razem z nim. Nie przeciążaj zwierzęcia Nie wolno przeciążać zwierząt pociągowych i jucznych ładunkami nieodpowiadającymi ich sile i kondycji. Oczywiście jest to kwestia umowna, lecz z drugiej strony osoba dopuszczająca się takiego wykroczenia raczej jest świadoma tego, że przeciąża zwierzę. Na przykład osioł może udźwignąć ciężar równy jego masie. Ogólnie przyjęło się, że jeździec wraz z rzędem nie powinien przekraczać 20% wagi konia przy jeździe rekreacyjnej, natomiast przy jeździe sportowej — do 15 %. To są normy zapewniające pełne bezpieczeństwo. Zapewnij zwierzęciu odpowiedni transport Jeżeli przewozimy zwierzęta, zarówno te zwykłe, hodowlane jak i te, które jadą na rzeź, musimy pamiętać, aby robić to w sposób, który nie powoduje ich zbędnego cierpienia i nie wywołuje nadmiernego stresu. Do przewożenia małych zwierzaków możemy użyć specjalnych kontenerów, które zapewniają im bezpieczeństwo i wygodę. Jak masz dużego psa — zaopatrz się w specjalną plandekę lub dużą klatkę. Ważne, aby przy nagłym hamowaniu, a co gorsza podczas wypadku, twój zwierzak miał szansę przeżycia. Przewożenie zwierzęcia luzem zagraża również pasażerom i kierowcy — często sytuacje na drodze bywają zaskakujące i wymagają gwałtownych działań. Podróż pociągiem z psem. Czy trzeba kupić osobny bilet dla psa? Dorota Kraskowska Zadbaj o właściwą pomoc medyczną Jeżeli nie jesteś weterynarzem i okoliczności danej sytuacji nie wymagają twojego działania, by chronić zdrowie lub życie zwierzęcia, nie możesz samodzielnie dokonywać na zwierzętach zabiegów i operacji chirurgicznych. Nie masz takich umiejętności, jak osoba w tym kierunku wykształcona. Nie bądź samozwańczym weterynarzem — zapewnij zwierzęciu fachową pomoc. Przepisy prawa regulują kwestię zranienia lub okaleczenia zwierzęcia, jeżeli celem jest ratowanie jego zdrowia lub życia. Jeżeli spotka cię taka sytuacja i musisz natychmiast reagować, możesz przy okazji skrzywdzić zwierzę, ale musisz być pewny swojego działania oraz mieć racjonalne argumenty, że twoje działania były niezbędne w celu ratowania zdrowia lub życia zwierzęcia. Zderzenie z dzikim zwierzęciem. Co robić? Mikołaj Frączak Znęcanie się nad zwierzęciem — czego jeszcze nie wolno robić? Nie możesz złośliwie straszyć lub drażnić zwierząt. Jeśli irytuje cię pies sąsiada — nie usprawiedliwia cię uporczywe drażnienie go poprzez uderzanie kijem po parkanie. Nie możesz straszyć świnki morskiej zabawkowym wężem — to ich naturalny drapieżnik — a zwierzę interpretuje, to jako rzeczywiste zagrożenie. Nie można obcować seksualnie ze zwierzętami — to jest zoofilia, która nie jest tolerowana przez przepisy naszego prawa. Co prawda, zoofilia nie zalicza się w Polsce do przestępstw seksualnych, ale stanowi działanie krzywdzące zwierzę i godzące w jego dobro. Nie można wystawiać zwierzęcia domowego lub gospodarskiego na działanie warunków atmosferycznych, które zagrażają jego zdrowiu lub życiu. Nie wolno zamknąć psa w samochodzie w upał i pójść na zakupy. Zabronione jest przywiązywanie psa, krowy lub innego zwierzęcia na podwórku lub na polu w czasie dużego upału, gdzie nie ma możliwości schronienia się w cieniu. Podobnie jest w kwestii dostępu do pokarmu lub wody. Okres wzmożonego upału jest oczywisty w zakresie dostępu do wody — każde zwierzę powinno mieć jej pod dostatkiem. W zakresie ilości pożywienia i wody przepisy odnoszą się do norm określonych dla właściwego gatunku. Łatwo jednak poznać, czy zwierze jest wychudzone i zagłodzone. Porzucenie zwierzęcia, a w szczególności psa lub kota przez właściciela jest również niedozwolone. Jeżeli znudził Ci się zwierzak nie wyrzucaj go — oddaj go do schroniska lub oddaj je osobie, która należycie się nim zaopiekuje. Niedopuszczalne są zabiegi mające na celu zmianę wyglądu, tj. przycinanie psom uszu i ogonów. Argument, że zwierzę ładniej wygląda niestety jest niewspółmierny do cierpienia, z jakim musi się uporać twój zwierzak. Jedyne co możesz, to obciąć włosy, jeżeli masz rasę, która zamiast sierści ma włosy. Masz zwierzę domowe? Sprawdź swoje obowiązki Masz obowiązek zapewnić zwierzęciu pomieszczenie chroniące go przed zimnem, upałami i opadami atmosferycznymi, z dostępem do światła dziennego, umożliwiające swobodną zmianę pozycji ciała, odpowiednią karmę i stały dostęp do wody. Nie można trzymać zwierząt domowych na uwięzi w sposób stały dłużej niż 12 godzin w ciągu doby. Musisz się upewnić, czy uwiązanie zwierzęcia nie powoduje uszkodzenia ciała lub cierpienia oraz daje możliwość niezbędnego ruchu. Długość uwięzi nie może być krótsza niż 3 m. Pies na łańcuchu powinien być spuszczany z łańcucha co najmniej raz dziennie. Jakie kary grożą za znęcanie się nad zwierzęciem? Za znęcanie się nad zwierzęciem grozi kara pozbawienia wolności do lat 3. Sąd może orzec tytułem środka karnego zakaz posiadania wszelkich zwierząt albo określonej kategorii zwierząt. Jeśli sprawca działał ze szczególnym okrucieństwem rozumianym jako: przedsiębranie przez sprawcę działań charakteryzujących się drastycznością form i metod, a zwłaszcza działanie w sposób wyszukany lub powolny, obliczony z premedytacją na zwiększenie rozmiaru cierpień i czasu ich trwania, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. W takiej sytuacji Sąd obligatoryjnie orzeka zakaz posiadania wszelkich zwierząt albo określonej kategorii zwierząt. Dodatkowo w obu tych przypadkach Sąd obligatoryjnie orzeka nawiązkę w wysokości od 1000 zł do 100 000 zł na wskazany cel związany z ochroną zwierząt. Posiadanie zwierzęcia to odpowiedzialność za jego zdrowie i życie. Dotyczy to zarówno psa, kota, krowy i konia. Hodowla karpi również pod to podlega. Człowiek wykorzystuje zwierzęta do różnych celów, ale zawsze powinno to odbywać się przy zachowaniu odpowiednich standardów i szacunku dla drugiej istoty żywej. Rękojmia w przypadku zakupu psa. Czy można zareklamować chore zwierzę? Iga Gradzka Dziękujemy, że przeczytałaś/eś nasz artykuł do końca. Jeśli chcesz być na bieżąco z informacjami prawnymi, zapraszamy do naszego serwisu ponownie!Jeżeli podobał Ci się artykuł podziel się z innymi udostępniając go w mediach społecznościowych - poniżej masz szybkie linki do udostępnień.Tę sprawę udało się doprowadzić do końca, a osoba odpowiedzialna za cierpienie zwierząt została ukarana. Mieszkaniec Krużlowej - Wyżnej został skazany za znęcanie się nad zwierzętami.